Hati ibu

sejak kira2 setahun jadi ibu ni, sikit2 perasaan tu makin sensitif.
bukan sensitif tak tentu pasal macam zaman muda belia tu.
tapi makin hari makin faham hati seorang ibu.
nak tackle anak lagi,nak2 pulak ibu yang kerja.
yalah budak2 ni kalau dah biasa ngan pengasuh,nak ambil hati dia tu sikit punya susah.
tapi syukur saya tak alami masalah itu. Mungkin najibah BF so dia rapat ngn kita lebih.
Syukur disitu.
ibu ni mmg seorang yang defending.
kalau boleh tak mau anak dia sakit.
risau kalau anak demam,jatuh
semua nak yang terbaik anak2 dia.
sebab itu saya amat respect pada ibu yang boleh jaga anak2 istimewa.
tabahnya hati seorang ibu itu.
sebab apa saya cakap macam tu sebab saya alaminya.
bukan lah teruk sangat pun.
tapi disebabkan hati seorang ibu itu,saya boleh nangis bilamana biji limau itu keluar dari hidung najibah.
kejadian ni hari khamis,balik keje macam biasa najibah mintak nenen.
so BF dia,tapi dia maca tak selesa. asyik pegang hidung dia pastu bersen 2-3 kali.
saya tengok macam nak selsema,so saya ajar dia blow hidung dia,budak sebesar itu manalah boleh buat macam kita. tapi dia tak nangis, so saya rasa ok la tu.
budak kalau nenen mesti terlelap, so najibah lelap atas riba saya petang tu. so saya amik kesempatan belek najibah (lebih pada nak cuci2 daki).
saya perasan macam ada something dlm hidung dia. Cakap kat mek,dia suruh periksa elok2 takut2 ada ketumbuhan ke apa. saya cakap tak,benda tu macam biji apa2 jer.
dia suruh bawak gi klinik,abah najibah pulak takder.
jadi saya tawakal, amik pencabut ketiak tu cuba slow2. Nasib najibah lena kat pangkuan ibu dia. kalau tak tak bolehnya.
Alhamdulillah biji limau tu berjaya dikeluarkan & najibah pun tak sedar.
Syukur sgt2....
budak2 sebesar tu mana tahu akibat,agaknya dia masukkan biji limau tu dalam hidung dia tanpa pengasuh dia sedar. Nak salahkan pengasuh tak patut. Budak2 kalau terlepas pandang,macam tulah. Aduhhhhyaaa.
tapi betul,lepas saya keluarkan biji limau tu,terus saya nangis.ooo itulah hati ibu.
dan ini lah biji limau tu



macam2 lah kamu ni najibah...